Un devezh trist eo hiziv, daoust d'an heol gorr ha d'an nevez amzer : marv eo Gwen Huon, yaouank c'hoazh, prest da sikour, da zegemer an holl stajidi, deskidi, da forzh peseurt oad, ha da forzh peseurt live gant ur fent... divent.
Breur Huon, mab Huon, stourmer evit ar brezhoneg abaoe e yaouankiz, kelenner saozneg sot gant ar c'helenn, hag an treuzkas, ne veze ket gwelet war platoioù tele pe war ar c'hazetennoù alies. Koulskoude, ma z'eus un den en doa kontet evit remziadoù stajidi, skolidi, kelennerien, ... pa zeue an hañv, asambles gant Ana ar Beg, e oa un den anvet Gwen Huon, gant e spered digor a chomo ba penn pep hini an dud o deus graet anaouedegezh gantan.
Mersi bras neuze, ha gourc'hemennoù a gengañv gant an holl izili er familh, glac'haret gant koll Gwenael.
Beaj vat en tu all, breur kozh !
■Er wech-mañ en doa diskouezet din penaos e oa eñ gouestl da gomz e mod-KLT koulz hag e mod-gwenedeg. En e bleud e oa abaoe e vugaleaj: bevet e noa ar familh e Brest, pa oa ar vamm genidik eus bro-Wened.
Hirio, ne c’hellan chom hep soñjal en eñvorennoù-se ken berr m'emaint hag e poan e zaou vreur all, a-dra sur...
Me, un den ha n'eo ket gouest da «huchal» dre skrid.